Mój grzeszny bracie, oto przygotowanie, przez które musisz przejść,
zanim przystąpisz do pokuty i spowiedzi. Wiedz wpierw, że pokajanie, wg św.
Jana Damasceńskiego, jest przejściem od diabła do Boga, które następuje przez
[duchowy] ból i ascezę. Jeśli chcesz, umiłowany, właściwie się pokajać, musisz
odstąpić od diabła i jego czynów i powrócić do Boga i przyzwoitego życia.
Musisz zaniechać grzechu, który jest przeciwny naturze i powrócić do cnoty,
która zgodna jest z naturą. Musisz tak znienawidzić nieprawość, aby móc
powiedzieć z Dawidem: "Nienawidzę i wstręt czuję do kłamstwa", a w
zamian musisz tak bardzo pokochać dobro i przykazania Pańskie, aby móc
powiedzieć z Dawidem: "Miłuję Twoje przykazania bardziej niż złoto, niż
złoto najczystsze". Mówiąc zwięźle, Święty Duch przemawia przez mądrego
Syracha, czym w istocie jest pokajanie: "Nawróć się do Pana, porzuć
grzechy, błagaj przed obliczem [Jego], umniejsz zgorszenie! Wróć do
Najwyższego, a odwróć się od niesprawiedliwości i miej występek w wielkiej
nienawiści!". Wiedz po drugie, że są trzy aspekty pokajania: skrucha,
spowiedź i zadośćuczynienie.
Skrucha jest [duchowym] cierpieniem i doskonałym smutkiem serca przychodzącym do człowieka, który zgrzeszył, zawiódł Boga i wykroczył przeciwko Jego boskiemu Prawu. Prawdziwa skrucha pojawia się tylko w doskonałych i tych, którzy są synami Boga, ponieważ pochodzi z dojrzałej miłości do Pana, w sytuacji gdy syn kaja się zawiódłszy swego ojca, nie zaś z powodu utraty spadku czy dlatego, że grozi mu wygnanie z domu. Odnośnie tego św. Jan Chryzostom stwierdza: "Wzdychaj, gdy zgrzeszyłeś, nie z powodu kary (gdyż to jest niczym), lecz dlatego, że uraziłeś swego Mistrza, tak bardzo łagodnego, tak bardzo miłosiernego, który tak cię umiłował, iż dla twego zbawienia wydał swego Syna. Z tego powodu wzdychaj."
Skrucha jest [duchowym] cierpieniem i doskonałym smutkiem serca przychodzącym do człowieka, który zgrzeszył, zawiódł Boga i wykroczył przeciwko Jego boskiemu Prawu. Prawdziwa skrucha pojawia się tylko w doskonałych i tych, którzy są synami Boga, ponieważ pochodzi z dojrzałej miłości do Pana, w sytuacji gdy syn kaja się zawiódłszy swego ojca, nie zaś z powodu utraty spadku czy dlatego, że grozi mu wygnanie z domu. Odnośnie tego św. Jan Chryzostom stwierdza: "Wzdychaj, gdy zgrzeszyłeś, nie z powodu kary (gdyż to jest niczym), lecz dlatego, że uraziłeś swego Mistrza, tak bardzo łagodnego, tak bardzo miłosiernego, który tak cię umiłował, iż dla twego zbawienia wydał swego Syna. Z tego powodu wzdychaj."
św. Nikodem Hagioryta, Jak każdy powinien przygotować się przed spowiedzią, Exomologetarion.