Posłany Gabriel zgotował w Maryi gościnę
swemu Panu. Natura małych ludzi w Niej się połączyła z naturą Boską, wznoszącą
się nad wszelką słabość. Ten, który od początku jest równy Ojcu, stał się
dzieckiem w łonie Maryi, dał nam swą wielkość — a wziął naszą słabość, z nami
stał się śmiertelny — a wszczepił w nas swe życie, byśmy nie umarli. Maryja
jest runem, na które Ojciec spuścił deszcz błogosławiony. Skropiły je krople
dla Adama, który wtrącony przez nieprzyjaciela do otchłani na nowo ożył i
powstał z grobu.Rosnące w środku raju drzewo nie dało Adamowi owocu dla
podtrzymania życia. Owoc objawił się w łonie Maryi i dał ,się Adamowi, który
otrzymał przezeń życie. Słowo Boże zstąpiło z wysokości nieba i zamieszkało w
Pannie. Ona je poczęła i zrodziła. Za wzniosłe są dla mówców słowa o
Przeczystej! Syn ziemi zniósł na wieki choroby i dolegliwości i otworzył drzwi
śmierci — Syn Maryi wziął na siebie cierpienia ludzkie i dał w darze życie. Nietknięta
pozostała Maryja w swym dziewictwie jak nie uprawiana ziemia rajska. Z jej
łona wyrosło drzewo w miłości swej dające duszom życie. Maryja jest czystym
źródłem, nie zmieszanym z niczym ziemskim. W swym łonie poczęła strumień
życia, co zstąpił i zalał stworzenie. Przez niego umarli znów ożyli. Maryja
jest świątynią czystą, do której zstąpił Bóg wieczny Mocarz (Iz 9, 6).
Wypełniła się dziwnie tajemnica, w której Bóg stał się człowiekiem i Adama
nazwał Ojciec „Synem". Maryja jest różdżką jawiącą się na winnym szczepie
Dawida. Jej gałązki wydały latorośl krwi życiodajnej. Adam pił z jej wina —
wskrzeszony wrócił do raju. Błogosławiona jesteś Maryjo, Córko Dawida, i
błogosławiony darowany Ci owoc (Łk l, 42)! Chwała niech będzie Ojcu, który
posłał Syna dla naszego zbawienia, chwała i Duchowi, który nas pouczył o swej
tajemnicy — chwała Jego imieniu! ( św. Efrem Syryjczyk )
