piątek, 24 kwietnia 2015

J 6,52-59
Żydzi sprzeczali się między sobą mówiąc: „Jak On może nam dać swoje ciało na pożywienie?” Rzekł do nich Jezus: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje ciało i pije krew moją, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił. Nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki”. To powiedział ucząc w synagodze w Kafarnaum.
„Człowiek jest tym, co je”- wypowiedział te słowa niemiecki filozof- materialista Feuerbach. Był negatywnie ustosunkowany do chrześcijaństwa, ale w tym stwierdzeniu, rzecz jasna nieświadomie, myśliciel zawarł największą istotę rzeczy, fundament życia duchowego-wejście w komunię z Bogiem przez pokarm. Jemu zapewne chodziło tylko o zwyczajną egzystencję człowieka osadzoną w zdobywaniu pożywienia i podtrzymywania istnienia bytu. My w tym stwierdzeniu możemy odczytaj więcej, pójść jeszcze dalej, odkrywając głębokie pragnienie Chrystusa – „Kto spożywa moje ciało, ma życie wieczne”. Sakrament Ciała i Krwi Pana jest urzeczywistnieniem jedności naszej natury z Chrystusem i jednocześnie ze wszystkimi członkami Kościoła, przez udział życiodajnym misterium obecności Boga. Sprawia to pokarm, który został nam ofiarowany, konsekrowane Postacie- dzięki którym urzeczywistnia się miłość oraz dar jedności, abyśmy jako Ciało Mistyczne- stali się uczestnikami życia, które jest w Bogu. Wyrażają to słowa św. Jana Damasceńskiego: „Mówimy o Komunii- i jest ona rzeczywiście, ponieważ wchodzimy we wspólnotę z Chrystusem i uczestniczymy w Jego Ciele i Bóstwie, a przez to wchodzimy również we wspólnotę i wzajemne zjednoczenie pomiędzy sobą, gdyż biorąc z jednego Chleba, stajemy się wszyscy jednym Ciałem i jedną Krwią, a dla siebie nawzajem członkami”. Eucharystia to nic innego, jak wydarzenie zjednoczenia z Panem. Nie tylko upamiętnienie, ale realne uobecnienie w cudownej bliskości Kogoś dla którego jesteśmy ważni, który pragnie podarować nam życie wieczne. Ten Pokarm nie tylko zabezpiecza nad przed głodem fizycznym, ale w pełni nasyca duszę- to Wiatyk, dla tych których celem wędrówki jest Niebo.