Mk 12,41-44
Jezus
usiadł naprzeciw skarbony i przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze
do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i
wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz. Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł
do nich: „Zaprawdę powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze
wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im
zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, całe swe
utrzymanie”.
Kiedy w oczach samego
Pana wielu bogaczy składało szczodre datki do skarbony, wdowa wrzuciła do niej
dwa grosiki. Jednak na takie uznanie zasłużyła sobie u Chrystusa, że jej
skromną ofiarę postawił wyżej niż hojność tamtych wszystkich razem. Bo pośród
ich wielkich darów, zaledwie okruchów ich olbrzymich majątków, jedynie jej mała
ofiara była całkowitą.
św. Leon
Wielki