wtorek, 12 kwietnia 2016

ScreenShot190J 6, 30-35
W Kafarnaum lud powiedział do Jezusa: «Jaki więc Ty uczynisz znak, abyśmy go zobaczyli i Tobie uwierzyli? Cóż zdziałasz? Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni, jak napisano: „Dał im do jedzenia chleb z nieba”». Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój daje wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu». Rzekli więc do Niego: «Panie, dawaj nam zawsze ten chleb!»Odpowiedział im Jezus: «Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie».

Eucharystia kształtuje każdego chrześcijanina z osobna. Konstytucja o Liturgii Soboru Watykańskiego II, po stwierdzeniu, że „Liturgia nie wyczerpuje całej działalności Kościoła”, akcentuje coś o wiele głębszego: „Liturgia jest szczytem, do którego zmierza działalność Kościoła, i jednocześnie jest źródłem, z którego wypływa jego moc” (KL 10). Mamy do czynienia z najbardziej wiarygodnym „znakiem” obecności Chrystusa. Przypowieści, które odsłania przed czytelnikami Ewangelia, bardzo często przywołują temat zboża i chleba. Bóg doskonale rozumie pragnienia człowieka. „Wie, że nasz brat ciało, jak wyrazi się Biedaczyna, ma swoje wymagania, ale On skromnie te wymagania uświetnia, a zaspokajając uduchowia”. Uczniowie wszystkich czasów będą wiedzieli, gdzie można odnaleźć Pokarm Życia. Każde tabernakulum stanie się nie tylko miejscem rezerwacji eucharystycznej, ale nade wszystko- Wieczernikiem Miłości- dla strudzonych drogą wędrowców. Komunia jest świadectwem realnej i stałej obecności Chrystusa- do momentu kiedy przeminie postać tego świata. Święty Augustyn postawi jakże zasadne pytanie: „Kto żywi wszechświat, jeśli nie Ten, który z kliku ziaren wyprowadza żniwo ?” Każde sakramentalne przyjęcie Chrystusa przez człowieka antycypuje nadejście Królestwa Bożego. „Każda sprawowana liturgia to nic innego-napisze Zander, jak mistyczne odzwierciedlenie życia Chrystusa”. Tam gdzie uobecnia się Pan, tam nastaje nowa rzeczywistość- do której zostaje zaproszony człowiek. Misterium fidei !