W samej swojej istocie
jest On Nowością działającą w świecie. On jest obecnością Boga z nami, wspierającego
swym świadectwem naszego ducha. Bez Niego Bóg jest daleko, Chrystus należy do
przeszłości, Ewangelia jest martwą literą, Kościół- zwyczajną organizacją,
władza- dominacją, kult- wspomnieniem, a postępowanie chrześcijańskie-
niewolniczą moralnością. Ale w Nim, poprzez nieodłączne ludzkie współdziałanie,
świat dźwiga się i jęczy w bólach porodu Królestwa, a człowiek zmaga się
przeciwko „ciału”, Chrystus zmartwychwstały jest tuż obok, Ewangelia jest mocą
kształtującą życie, Kościół znakiem
wspólnoty trynitarnej, władza- wyzwalającą służbą, misja- Pięćdziesiątnicą,
liturgia- uobecnioną anamnezą i antycypacją, działanie ludzkie doznaje łaski
przebóstwienia. Duch Święty sprawia, że nadchodzi Paruzja w sakramentalnej i
pełnej mistycznego realizmu epik lezie, powołuje do istnienia, mówi przez
proroków, włącza w dialog, sam będąc „rozlany w sercach” tworzy wspólnotę,
pociąga ku powtórnemu przyjściu. On jest Panem i Dawcą życia. Przez Niego
Kościół i świat wołają całym swoim jestestwem: „Przyjdź, Panie Jezu !”
Patriarcha Antiochii Ignacy IV