Mk 7, 31-37 Jezus opuścił
okolice Tyru i przez Sydon przyszedł nad Jezioro Galilejskie, przemierzając
posiadłości Dekapolu. Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby
położył na niego rękę. On wziął go na bok, z dala od tłumu, włożył palce w jego
uszy i śliną dotknął mu języka; a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do
niego: «Effatha», to znaczy: Otwórz się. Zaraz otworzyły się jego uszy, więzy
języka się rozwiązały i mógł prawidłowo mówić. Jezus przykazał im, żeby nikomu
nie mówili. Lecz im bardziej przykazywał, tym gorliwiej to rozgłaszali. I
przepełnieni zdumieniem mówili: «Dobrze wszystko uczynił. Nawet głuchym słuch
przywraca i niemym mowę».
Otwórz
się ! Te słowa rozbrzmiewają przez całe wieki chrześcijaństwa. Słyszeli je
opisani na kartach Ewangelii: niewidomi, chromi, głusi, zniewoleni duchowo,
doświadczający duchowej metamorfozy. Effatha-
to słowo mocy i przeobrażenia, podobne do zdecydowanego gestu rzeźbiarza, usuwającego
dłutem stwardniałe, chropowate i niepotrzebne warstwy drewna. Szaweł z Tarsu
kiedy przebudził się ze „snu” wewnętrznego ogołocenia i ciemności od nadmiaru
światła pod Damaszkiem, usłyszał: Otwórz się ! Kościół nieprzerwanie powtarza
te słowa i ponawia gesty Chrystusa, aby obudzić człowieka i przyprowadzić do
źródła Wody Życia. Misterium uzdrowienia- niewyczerpana studnia łaski,
sakramentalne łono Kościoła w którym utrudzeni, chorzy i wygłodniali Boga
ludzie otrzymują na powrót sens życia. Mikołaj Kabasilas, mówił: „To właśnie
sakramenty są naszym życiem w Chrystusie”- Tajemnice, rozświetlające ciemność
świata, skracające dystans między ziemią a niebem. Dotyk Boga zachował się w
najcudowniejszych i pełnych liturgicznej ekspresji rytach Kościoła. Chrystusowa
ślina- niczym kojący balsam została zdeponowana w „naczyniach miłości” i
uzdrowienia. „Przez sakramenty Chrystus powraca do ludzi”- uzupełni bizantyjski
teolog. Powraca i dokonuje cudu uzdrowienia. Sakramenty są nie tylko znakami,
ale również narzędziami zbawienia, umocnienie i podniesienia ku górze. Każdego
dnia jesteśmy świadkami niewiarygodnych cudów- strumienia miłości wypływającej z
pod progów świątyń i ołtarzy na których dokonuje się Sakrament nad Sakramentami.
Żyjemy w świecie pogrążonym w ciemności- mówił K. Ware- sakramenty to okna,
dzięki którym można wychylić się ku uzdrowieniu. „Uczyń nas żywymi ludźmi, daj
nam Ducha światła- wołał starożytny biskup Serapion z Thumis- abyśmy Cię
poznali, jedynie Prawdziwego, i którego posłałeś Jezusa Chrystusa. Daj nam
Świętego Ducha, abyśmy mogli wyrażać i wyjaśniać Twoje niewymowne tajemnice.”