Chwałą Boga jest człowiek, który żyje,
życiem zaś człowieka jest oglądanie Boga
Ludzie więc będą oglądać Boga, aby żyć. Dzięki temu
oglądowi stają się nieśmiertelni i wznoszą się ku Bogu. Jak już mówiłem
wcześniej, prorocy zapowiadali, iż Boga będą oglądać ci, którzy mają Jego Ducha
i stale oczekują Jego nadejścia. W Księdze Powtórzonego Prawa Mojżesz powiada:
"W owym dniu ujrzymy, albowiem Bóg przemówi do człowieka, a on pozostanie
żywym".
Ten, który sprawia wszystko we wszystkim, w potędze swej
i majestacie jest niewidzialny i niewypowiedziany dla swoich stworzeń. Nie jest
wszakże nieznany. Wszyscy bowiem poznają przez Słowo, że jeden jest Bóg Ojciec,
który podtrzymuje wszystko i wszystkiemu daje istnienie, jak to jest napisane w
Ewangelii: "Boga nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Syn, który jest w
łonie Ojca, o Nim pouczył".
Tak więc od samego początku Syn objawia Ojca, ponieważ od
początku jest z Ojcem. On to dał ludziom we właściwym czasie i dla ich pożytku
czy to widzenia prorockie, czy różnorodność charyzmatów, swe urzędy, a także
uwielbienie Ojca, wszystko w zgodnej harmonii i ładzie. Gdzie bowiem ład, tam i
harmonia; gdzie zaś harmonia, tam odpowiedni na wszystko czas; gdzie zaś
odpowiedni czas, tam pożytek.
Tak więc Słowo stało się szafarzem łask Ojca dla dobra
ludzi. Dla nich dokonało tylu dzieł. Ono ukazało Boga ludziom, a człowieka
przedstawiło Bogu. Zachowało niewidzialność Ojca, aby człowiek nie lekceważył
Boga i miał cel swoich pragnień. Ukazało zarazem różnymi sposobami Boga
człowiekowi, aby jako zupełnie pozbawiony Boga nie przestał w ogóle istnieć.
Albowiem człowiek żyje na chwałę Boga, a życiem człowieka jest oglądanie Boga.
Jeśli zatem objawienie się Boga poprzez dzieło stworzenia dało życie wszystkim
istotom na ziemi, o ileż bardziej objawienie się Boga w Słowie daje życie tym,
którzy oglądają Boga.
św. Ireneusz z Lyonu Traktat „Przeciw herezjom”