Jeśli będziemy owcami, zwyciężymy;
jeśli wilkami - ulegniemy
jeśli wilkami - ulegniemy
Jak długo
pozostajemy owcami, zwyciężamy; otoczeni niezliczoną gromadą wilków, jesteśmy
mocniejsi. Gdy jednak stajemy się wilkami, ulegamy, ponieważ jesteśmy
pozbawieni pomocy Dobrego Pasterza. Wszak nie jest On pasterzem wilków, ale
owiec; dlatego opuszcza cię i odchodzi, gdy nie oczekujesz, aby okazał swoją
potęgę.
Chrystus
jakby chciał powiedzieć: Nie trwóżcie się, że gdy wysyłam was między wilki,
nakazuję zachowywać się jak owce i jak gołębice. Mógłbym rozporządzić inaczej i
posłać was nie narażając na żadne niebezpieczeństwo; mógłbym nie czynić was
owcami słabszymi od wilków, ale straszniejszymi od lwów. Ale tak właśnie
trzeba. W ten sposób uwidoczni się wasze męstwo i rozsławi moja potęga.
To właśnie
powiedział świętemu Pawłowi: "Wystarczy ci mojej łaski, albowiem moc moja
objawia się w słabości". To Ja postanowiłem - zda się mówić Chrystus -
abyście takimi byli. Gdy przeto mówi: "Posyłam was jak owce", to
jakby dodaje: Nie lękajcie się, wiem doskonale, że właśnie wtedy nie zwycięży
was żaden nieprzyjaciel.
Aby zaś nie
popadli w bezczynność i nie wydawało się im, że wszystko otrzymają zupełnie za
darmo, że otrzymają nagrodę bez wysiłku, dodaje: "Bądźcie więc roztropni
jak węże, a prości jak gołębie". Na cóż jednak się przyda - zapytają -
nasza roztropność pośród tak licznych niebezpieczeństw? Jakże możemy zachować
roztropność, miotani tylu falami? Czegóż może dokonać nawet najroztropniejsza
owca otoczona gromadą wilków? Na co się zda choćby największa prostota gołębia,
skoro zostanie osaczony przez wiele sępów? Na nic w wypadku stworzeń
nierozumnych, ale gdy o was idzie na bardzo wiele.
Zobaczmy,
jaki rodzaj roztropności jest tu wymagany. Roztropność węża - mówi Pan.
Podobnie jak wąż porzuca wszystko, nawet część swego ciała, byle tylko ocalić
głowę, tak i ty - powiada - z wyjątkiem wiary porzuć wszystko: bogactwo, ciało,
a nawet życie. Wiara jest bowiem głową i korzeniem. Gdy wiarę ocalisz, to
choćbyś wszystko inne postradał, odzyskasz w daleko większym stopniu. Dlatego
Pan nie poleca samej tylko prostoty ani samej tylko roztropności, ale jedno i
drugie zarazem, aby w ten sposób stały się naprawdę cnotą. Potrzebna jest
roztropność węża, abyś unikał śmiertelnych ran, potrzebna też prostota gołębia,
abyś nie szukał zemsty na tych, co cię skrzywdzili, ani żądał kary na tych, co
knują zasadzki. Na nic się zda roztropność, jeśli zabraknie prostoty.
I niech nikt
nie sądzi, że tych poleceń nie da się spełnić. Pan wie lepiej niż ktokolwiek
inny, jak się rzeczy mają. Wie, że przemocy nie pokonuje się przemocą, ale
łagodnością.