Przebudź
się, człowiecze: dla ciebie Bóg stał się człowiekiem! "Zbudź się, o
śpiący, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus". Dla ciebie,
powtarzam, Bóg stał się człowiekiem.
Umarłbyś
na wieki, gdyby On nie narodził się w czasie. Przenigdy nie byłbyś wyzwolony z
ciała grzechu, gdyby On nie przyjął ciała, podobnego do ciała grzechu. Byłbyś
skazany na niemiłosierną wieczność, gdyby Bóg nie okazał ci wiecznego
miłosierdzia. Nie byłbyś przywrócony życiu, gdyby On nie poddał się dobrowolnie
prawu śmierci. Bez Jego pomocy byłbyś zgubiony, zginąłbyś, gdyby nie przyszedł.
Świętujmy
więc z radością nadejście naszego zbawienia i odkupienia. Świętujmy dzień
uroczysty, w którym Ten, co sam jest jedynym i wiekuistym dniem Ojca, zechciał
zstąpić w krótki i przemijający dzień doczesności. On "stał się dla nas
mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem, aby jak to
napisano, w Panu się chlubił ten, kto się chlubi".
"Prawda
z ziemi wyrosła". Chrystus, który powiedział o sobie "Ja jestem prawdą",
narodził się z Dziewicy. "A sprawiedliwość z nieba się wychyliła", bo
ten, kto uwierzy w Narodzonego, dostępuje usprawiedliwienia nie z siebie, lecz
od Boga. "Prawda z ziemi wyrosła", albowiem "Słowo Ciałem się
stało"; a "sprawiedliwość z nieba się wychyliła", bo "każde
dobro, jakie otrzymujemy, i wszelki dar doskonały zstępuje z góry".
"Prawda
z ziemi wyrosła", to znaczy z łona Maryi, a "sprawiedliwość z nieba
się wychyliła", albowiem "człowiek nie może otrzymać niczego, co by
nie było mu dane z nieba".
"Dostąpiwszy
więc usprawiedliwienia przez wiarę, zachowujmy pokój z Bogiem", bo
"spotkały się sprawiedliwość i pokój" przez Pana naszego Jezusa
Chrystusa, gdyż "prawda z ziemi wyrosła". "Dzięki Niemu
uzyskaliśmy przez wiarę dostęp do tej łaski, w której trwamy i chlubimy się
nadzieją chwały Bożej". Apostoł nie mówi "chwały naszej", lecz
"chwały Bożej", albowiem sprawiedliwość nie pochodzi od nas, lecz
"z nieba się wychyliła". A więc ten, "kto się chlubi",
niech się chlubi nie w sobie, ale "w Panu".
Toteż
i Panu, narodzonemu z Dziewicy, aniołowie śpiewają: "Chwała na wysokości
Bogu, a na ziemi pokój ludziom, w których sobie upodobał". Skąd bowiem
bierze się pokój na ziemi, jeśli nie z tego, że "prawda z ziemi
wyrosła", to znaczy, że Chrystus narodził się z ciała? "On jest
naszym pokojem, On, który obie części ludzkości uczynił jednością", abyśmy
byli ludźmi, w których sobie upodobał, złączeni więzią jedności, pełną
słodyczy.
Radujmy
się więc dostąpiwszy takiej łaski, a świadectwo sumienia niech będzie naszą chlubą;
a wtedy będziemy się chlubili w Panu, a nie w sobie: Jest bowiem powiedziane:
"Ty jesteś moją chwałą, Ty głowę mą wznosisz". Czy mógł nam Pan
okazać większą łaskę? Swojego Jedynego Syna uczynił Synem Człowieczym, a synów
ludzkich uczynił synami Bożymi.
A
jeśli chcesz wiedzieć, jaka jest w tym twoja zasługa, jaki powód tak wielkiego
daru i jaka twoja sprawiedliwość, to doszukując się przyczyn nie znajdziesz nic
innego, jak tylko łaskę Boga.
Kazanie
św. Augustyna