Powróciłem z rodziną i przyjaciółmi z Francji. Dane nam było w ośrodku duchowości prawosławnej
Betania przeżyć kilka cudownych dni, które bez wątpienia można określić czasem duchowych ćwiczeń. Życie liturgiczne skupione wokół Biskupa i we wspólnocie Kościoła uświadamia jak bardzo- pomimo różnorodności języków, tradycji i historii- jesteśmy jedno w miłości Chrystusa i Ewangelii. Człowiek zostaje wzbogacony o nowych przyjaciół, których modlitwa, niczym na orlich skrzydłach, pozwala odkrywać świat głębi i tęsknoty za Bogiem spotkanym i przeżywanym w liturgii „najbardziej ukrytym i najbardziej obecnym”- jak powie św. Augustyn. Jeszcze teraz brzmią mi w uszach słowa hymnu świętego Nektariusza z Eginy, których siła ekspresji otwiera na świt przychodzącego przez łono Maryi Zbawiciela:
Agní Parthéne Déspina, Áhrante Theotóke, Hére Nímfi Anímfefte Parthéne Mítir Ánassa, Panéndrosé te póke. Hére Nímfi Anímfefte. W tym miejscu szczególnego promieniowania wiary, rozpoczęliśmy czas oczekiwania i tęsknoty-
Adwentu. To, że Pan jest blisko, napełnia twarze jego dzieci i rozpromienia je radością. Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się ! Pan jest blisko ! (Flp 4,4). W świecie zamętu, niepewności i ciągle obecnej pandemii, w sercach rodzi się tęsknota za Tym, który siła miłości potrafi przemienić ten świat; dać pokój i wzniecić żar miłości. Nadstawiamy uszy i słyszymy rezonowanie starotestamentowych proroctw, które obwieszczają misterium przychodzącego Boga.
Jahwe szama- Pan jest tam (Ez 48,35) w sercu wspólnoty zgromadzonej wokół ołtarza na którym Ciało wydanego Baranka staje się Pokarmem uzdrowienia i miłości. Przeniknięci pokorą i receptywnością człowieka wiary, pragniemy wołać wraz z „Dziewicą Znaku” wyrażoną na ikonie, noszącą Dziecko w medalionie, wołać z głębin naszego jestestwa:
Marana Tha ! https://www.youtube.com/watch?v=4nxiV1UAMbA
