Po wielkim strumieniu
obrazów i przemyśleń towarzyszących mi podczas przygotowań do Triduum
Paschalnego i wprost w czasie poprzedzającym celebracje największych Misteriów,
pozostała mi jedna- zdaje się najważniejsza myśl- On Jest i Żyje ! "Czemu wchodzicie i szukacie na zewnątrz- pyta Mistrz Eckhart- Wszystko przecież macie w sobie." W naszej problematycznej
teraźniejszości prawda o Zmartwychwstaniu przedziera się spokojnie, nie wyważa
drzwi współczesnych Wieczerników, lecz forsuje cicho i obezwładniająco
opieczętowane niedostępnością ludzkie dusze. W Chrystusie to, co naznaczone
jest buntem i wyparciem, zostaje przemienione i poddane delikatnemu muśnięciu
Parakleta. „Cały sens cudu zmartwychwstania polega na tym, że jest on
niewidzialny, nieudowadnialny, niezniewalający, że zawsze zwrócony jest ku
ludzkiej wolności i ludzkiej miłości. Cud zmartwychwstania jest rzeczą
niewidzialną i ujawnia się tylko za pomocą wiary. Po akcie wiary odkrywa się
sens rzeczy, rodzi się gnoza”- pisał M. Bierdiajew. Duchowość paschalna
wdziera się przez szczeliny najbardziej zabetonowanych środowisk i
ideologicznych aberracji, aby otwierać zmysły na niewyrażalność i
niewytłumaczalność udzielającego się życia Boga. Świat zużyty i przygnieciony ciężarem
samotności potrzebuje wejść w sacrum,
przez którą świetlistej poświacie ukaże się Ten, który potrafi rozszyfrować
najmisterniej utkaną zagadkę ludzkiego losu. „Bóg zmartwychwstał, odwalił groby
naszych domów. Byśmy stanęli. Na światło spojrzeli. Byśmy wołaniem odetchnęli.”(
E. Bryll). Być ziarnem w dłoniach kroczącego po kamienistej drodze Mistrza. Źdźbłem
Jego słowa, stawiającego świat w płochym zdumieniu. Być kroplą wpadającą do
wezbranej po brzegi studni, nasycającej orzeźwieniem wędrowców poszukujących
drogi do domu. Stać się obłupanym kamykiem wielkiego głazu który zdetonowało
światło rezurekcyjnego podmuchu życia. Spojrzeć przez wąwozy ran, aby
dostrzec przyszłość skąpaną w deszczu światła. Jeżeli ktoś będąc w opozycji do
mojej wrażliwości wiary, opowiada mi o gigantycznej obecności zła. Nie
zaprzeczam, nawet więcej, nie wypieram tej namacalności i podłości piekła wybijającej
niczym uśpiony gejzer. Cierpieniu i wojnach udręczających całe rzesze niewinnych
ludzi. Jedyną rozsądną argumentacją wydaje się ta, iż istnieje pluralizm
wolności, które Przedwieczny w swojej hojności ( bez działania wstecz), powierzył
człowiekowi. Wobec piętrzącego się zła, staje naprzeciw rozlana z Krzyża miłość:
„oblicze Boga broczącego krwią w cieniu”(L. Bloy) i pełne miłosierdzia
spojrzenie Zmartwychwstałego, budzącego na powrót świat do stania się Edenem-
miejscem, gdzie przebywa niebo i gdzie zapach kwiatów rozsiewają święci
biegnący ku nieustannym wschodom Słońca. Znam ludzi którzy odczuwają zapachy
biblijnych drzew i słyszą ich szum niegdyś ocieniający galilejskie przechadzki
Mistrza z Nazaretu. Niedostępny Bóg Izraela jest Ikoną Obecności pokonującej
meandry czasu i przestrzeni. Życiem. Życiem. Życiem ! – zapisanym na skrawku
papieru w kieszeni mojej kurtki.