Mk 1,21-28
W mieście Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką; uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie.
Był właśnie w synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: „Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boży”.
Lecz Jezus rozkazał mu surowo: „Milcz i wyjdź z niego”. Wtedy duch nieczysty zaczął go targać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego.
A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: „Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są mu posłuszne”. I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej.
Słowa które wypowiada Chrystus powodują zachwyt i zdumienie wśród ludzi zgromadzonych wokół Niego, głosi z mocą i ma władzę nad ludzką bezradnością, chorobą i zniewoleniem przez demony. W pierwotnej mentalności wiele chorób, a zwłaszcza psychicznych, przypisywano wpływowi złych duchów. Z opętaniem przez złego ducha wiązano często upośledzenia fizyczne: niemotę, głuchotę, ślepotę, paraliż, epilepsję. W przekonaniu ogółu tamtejszych ludzi tacy chorzy sa ofiarami złych sił, było to bardzo krzywdzące ale jakże codzienne przekonanie. Dzisiaj jest odwrotnie kiedy mamy do czynienia z manifestacją złego ducha w życiu człowieka, to mądrzy tłumaczą, że to tylko histeria, kryzys maniakalno - depresyjny, schizofrenia. Zamiast powiedzieć że ktoś jest dręczony przez złego, to lepiej opisać osobę i przykleić naklejkę paranoik. "Chrystus nie przyszedł bowiem po to, aby torować drogi współczesnej psychiatrii. Ludzie powinni robić to co, do nich należy, to jest prowadzić badania, które pozwola ustalić przyczyny choroby. Przypadku z którym ma do czynienia, Jezus nie interpretuje w sposób naukowy, lecz w sposób teologiczny. Staje wobec kogoś, kto nie jest sobą, kto jest rozbity, opetany przez kogoś innego". W tym nieszczęsnym człowieku Jezus widzi obecność wroga, kogos kto jest przeciwnikiem i ma destruktywny wpływa na osobę, demon który przywłaszcza sobie dziecko które należy do miłującego Boga. Wypędzenie złego jest manifestacją Bożej miłości do człowieka, to eksmisja zła które chciałoby się zkorzenić i rozszerzać katechezę kłamstwa. To wypowiedziane słowa mocy, które przynoszą wolność dziecka Bożego. Milcz i wyjdź z niego.