Roraty, adwentowe msze odprawiane o wschodzie Słońca,
podkreślają wyjątkowość tego okresu. Nazwa "roraty" pochodzi od
zwyczajowej pieśni na wejście (introitu), rozpoczynającej się od słów
"Rorate caeli desuper" - "Spuśćcie rosę niebiosa". Msza
roratnia, czyli msza wotywna o Najświętszej Maryi Pannie w okresie Adwentu,
jest śladem dawnego obchodzenia święta Zwiastowania Pańskiego w okresie Adwentu
- 18 grudnia. W starożytnych i średniowiecznych księgach liturgicznych polecano
odprawianie tej mszy o Najświętszej Maryi Pannie w tygodniu poprzedzającym Boże
Narodzenie lub nawet przez cały Adwent. Tak wyjątkowa obecność Matki Bożej w
Adwencie ma głęboki sens. Maryja jest mistrzynią adwentowego oczekiwania. Jako
córka Izraela, jako Matka Pana Jezusa i jako Matka Kościoła. Z Izraelem czekała
na Mesjasza, a kiedy Anioł zwiastował jej, że pocznie i porodzi Syna,
Emmanuela, oczekiwała na Życie, które cudownie w niej wzrastało. Razem z
Kościołem czeka na przyjście chwalebnego, uwielbionego Chrystusa, a królując w
niebie razem z Nim, wspiera Kościół w jego oczekiwaniu na ostateczny Dzień
Pański.
