Na
to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?» Anioł
Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię
cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A
oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w
szóstym miesiącu ta, którą miano za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic
niemożliwego». Na to rzekła Maryja: «Oto ja służebnica Pańska, niech mi się
stanie według słowa twego». Wtedy odszedł od Niej anioł
(Łk 1, 34-36).
Ewangeliczny obraz
Zwiastowania towarzyszy mi przez cały okres oczekiwania na przyjście Pana.
Adwent to liturgia spotkania i życia- rozgrywająca się w najbardziej intymnej,
urokliwej scenerii w której onieśmielona i zaskoczona młoda Dziewczyna, spotyka
po raz pierwszy w życiu archanioła Gabriela- „Zwiastującego człowieka”.
Zwiastowanie rozpoczyna historię całkiem nowych tropów wiary, zaskakujących
sytuacji, które dotąd były w jakimś stopniu intuicyjne i trudne do
przewidzenia, a od pierwszej Pięćdziesiątnicy w Nazarecie wszystko staje nowe i
zaskakujące. Bóg okazuje się niezwykle kreatywny w swoich działaniach i tak
bardzo przekonujący, że odpowiedź onieśmielonej Dziewicy staje się
spontanicznie wypowiedzianym hymnem pochwalnym. Snując refleksję o Maryi można
stawiać sobie cały szereg pytań na które nie można uzyskać odpowiedzi bez otarcia
się o łaskę i aurę nadprzyrodzoności. Trudno wczuć się w Jej sytuację; bowiem takie
wydarzenie miało miejsce tylko raz jedyny- zmieniając diametralnie człowiecze
losy. Miłość, która wypełniła Jej łono stała się źródłem największego szczęścia
i spełnienia w Bogu. Odtąd będzie nieść i chronić Cud Życia. „W Zwiastowaniu
spełniła się tajemnica przewyższająca wszelki rozum- Wcielenie Boga. Druga
Osoba Trójcy Świętej, sam Bóg, w niepojęty sposób wcielił się w Dziewicę i z
purpury krwi Przeczystej utkał swe odzienie: wziął jednak od Niej nie tylko
ciało, lecz także duszę i wszystko, co ludzkie. W Zwiastowaniu zaczyna się
tkanie purpury ciała Chrystusa, w tym momencie rodzi się Jego człowieczeństwo:
Słowo wciela się przez Ducha posłanego od Ojca” (G. Krug). Żar Ognia, który na
ikonie Zwiastowania z Novogrodu, schodzi niczym lawa (nasienie Boga)-
napełniając łono Dziewicy Życiem. „Nieogarniony przez wszystkich został objęty
przez Twe łono”(Theotokion). Bóg wylewa miłość i zapładnia moc przyjmowania u
Maryi Dziewicy. „Pewnego dnia- napisał Borys Pasternak- młoda dziewczyna w
milczeniu i w tajemnicy dała życie dziecku, dała światu życie, cud życia, życie
wszystkich rzeczy, Tego, który jest Życiem, jak Go później nazwano.”