Odpowiedział im Jezus: Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi nie będzie
łaknął; a kto we Mnie wierz, nigdy pragnąć
nie będzie (J 6, 35).
„Człowiek jest tym, co
je”- wypowiedział te słowa niemiecki filozof- materialista Feuerbach. Był
negatywnie ustosunkowany do chrześcijaństwa, ale w tym stwierdzeniu- rzecz
jasna nieświadomie- zawarł największą dla chrześcijan prawdę o namacalnej bliskości
Boga; wejście w komunię z Miłością przez pokarm. Jemu zapewne chodziło tylko o
zwyczajną egzystencję człowieka osadzoną w zdobywaniu pożywienia i podtrzymywania
istnienia substancji bytu. Chrześcijaństwo w tym stwierdzeniu rozumie sprawy
głębiej; odkrywając głębokie pragnienie Chrystusa – „Kto spożywa moje ciało, ma
życie wieczne”. Sakrament Ciała i Krwi Pana jest urzeczywistnieniem jedności
naszej natury z Chrystusem i jednocześnie ze wszystkimi członkami Kościoła,
przez udział życiodajnym misterium obecności Boga. Sprawia to pokarm, który został
nam ofiarowany- Święte Postacie- czynią wierzących uczestnikami życia, które już
jest w Bogu. Wyrażają to słowa św. Jana Damasceńskiego: „Mówimy o Komunii- i
jest ona rzeczywiście, ponieważ wchodzimy we wspólnotę z Chrystusem i
uczestniczymy w Jego Ciele i Bóstwie, a przez to wchodzimy również we wspólnotę
i wzajemne zjednoczenie pomiędzy sobą, gdyż biorąc z jednego Chleba, stajemy
się wszyscy jednym Ciałem i jedną Krwią, a dla siebie nawzajem członkami”.
Eucharystia to wydarzenie zjednoczenia z Panem, zadatek wieczności, święto
zstępującego Życia. Nie tylko upamiętnienie- ale realne uobecnienie w cudownej
bliskości Kogoś dla którego jesteśmy ważni, który pragnie podarować nam życie
wieczne. Ten Pokarm nie tylko zabezpiecza nad przed głodem fizycznym, ale w
pełni nasyca duszę- to Pokarm Nieśmiertelności dla tych, których celem wędrówki
jest Niebo. „Wschód wschodów rozszerza się na cały świat- czytamy w starożytnym
tekście z II wieku- Nieśmiertelny, Niezmierzony, wielki Chrystus świeci nad wszystkimi
ludźmi mocniej niż słońce.” Zmartwychwstałe Ciało Boga !