J 14,1-6
Jezus
powiedział do swoich uczniów: „Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w
Boga? I we Mnie wierzcie. W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie
było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę
i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i
wy byli tam, gdzie Ja jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę”. Odezwał się do Niego
Tomasz: „Panie, nie wiemy dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę ?” Odpowiedział
mu Jezus: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca
inaczej jak tylko przeze Mnie”.
Chrystus usuwa poczucie
lęku z serc uczniów. Wszelka ludzka niepewność dotycząca przyszłości zostaje
roztopiona w pełnych nadziei słowach: „Niech się nie trwoży serce wasze”. Tyle
razy Bóg uspokaja ludzkie serca, wzmacnia poczucie sensu, zdejmuje troski i
odsłania rzeczywistość w której aktualizuje się wszelka tęsknota- dom, gdzie
każdy ma swoje przygotowane mieszkanie. Na pytanie gdzie jest droga do
szczęśliwego miejsca, przychodzi nam z pomocą w miesiącu maju, cudowna Kobieta i Orędowniczka;
Matka Najświętsza- Ta która wskazuje drogę do pełni szczęścia- Hodegetria. W
każdym domu jest obecna kochająca matka. Na wielu ikonach Maryja wskazuje na
Jezusa, pokazuje nam gdzie mamy szukać odpowiedzi na najbardziej nurtujące pytania,
gdzie jest właściwy kierunek do ostatecznego celu naszej wędrówki. W Maryi
odzwierciedla się cud rozkwitającego życia… „Witaj, przez którą Bóg staje się
Dzieckiem. Witaj, przez którą niebo zstępuje na ziemię..” Maryja jest
symbolicznym „ogrodem zamkniętym”- w którym ogniskuje się całe piękno świata. Hortus conclusus, to Matka Boska,
dlatego jego ziemskie przedstawienie staje się symbolem tego, co święte i
boskie. Jak w średniowiecznym malarstwie naszpikowanym symbolami i pełnymi
wyobraźni metaforami, odsłaniającymi przed prostaczkami ukryte sensy. Ogród ten
odzwierciedla naturę Matki Boskiej, przedstawia Jej tajemnicę. Ogród ten jest
mikrokosmosem, a zatem odbija w sobie świat, doskonałość boskich idei. Jest
mikrokosmosem, ponieważ w przeciwieństwie do makrokosmosu świata ma ograniczoną
przez swe zamknięcie formę, co równocześnie pozwala na symboliczne wyrażenie
granic świata, w których odbija się doskonałość Boga. Kwiaty zasadzone w hortus conclusus takie jak róża, lilie,
symbolizowały Matkę Bożą. W tym czasie będziemy przez piękno stworzenia częściej
kontemplować Jej cnoty, pielgrzymować do miejsc w których można odkryć Jej szczególną
obecność wyrażoną w macierzyńskiej trosce o świat. Za każdym wyśpiewanym
wezwaniem Litanii Loretańskiej będziemy bliżej Tej, która na Bożą propozycję
odpowiedziała całym swoim życiem, gdzie serce człowieka przylgnęło w przepływie
miłości do serca Boga. Zdumiewające i pełne duchowej czułości wydają się
wypisane przez Brandstaettera słowa, skierowane
pod adresem Niewiasty; którą każde polskie dziecko potrafi rozpoznać w
Jasnogórskiej Ikonie: „O Madonno Ptaszęca poetko. O Madonno, Gołębniku
Ewangelii. O Madonno, o twarzy czarnej jak namioty patriarchów. O Madonno, o
brwiach mądrych jak sklepienie psałterza. Śpiewasz Gałązko Jessego. Śpiewasz,
Dziewicza Arko Przymierza. Śpiewasz, Święte Macierzyństwo… Módl się Madonno
izraelska, Starochrześcijańska, Cyprysowa, Łukaszowa, Panno Jasnogórska,
Czarna, O twarzy w bliznach jak polska ziemia”- módl się za nami !