Ef 2,19-22
Bracia:
Nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami
świętych i domownikami Boga, zbudowani na fundamencie apostołów i proroków,
gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla
rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym
budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.
Bez wątpienia Kościół
zbudowany jest na fundamencie Apostołów- stróżów świętej tradycji i
depozytariuszy Chrystusowej nauki. „Jeśli bowiem Pan Jezus Chrystus zlecił
nauczanie apostołom, to zrozumiałą jest rzeczą, że nie wolno słuchać innych
nauczycieli poza ustanowionymi przez Chrystusa... Tylko apostołów rozesłał
celem głoszenia nauki objawionej. Czego zaś nauczali apostołowie, to znaczy, co
im Chrystus objawił nie można inaczej wykazać, jak tylko za pośrednictwem
Kościołów, które sami apostołowie pozakładali i w których sami nauczali bądź to
żywym słowem, bądź to później pisząc listy...,” przekonywał Tertulian.
Apostolskość Kościoła wyraża się nie tylko w historyczności, ale nade wszystko
w pragnieniu Jezusa, aby uczniowie kontynuowali Jego dzieło- rzeczywistość
sakramentalna, organizm hierarchiczno- charyzmatyczny, który zapewnia ciągłość
przepowiadania prawdy o Chrystusie Zbawicielu człowieka. „Nauczanie w
Chrystusie było nauczaniem Kościoła. Chrystusa nie można oddzielić od Kościoła
i Kościoła nie można oddzielić od Chrystusa. Dlatego misja apostolska miała od
samego początku charakter kościelny. Jej celem nie było indywidualne nawracanie,
a „tworzenie ciała Chrystusa”- powie M. Afanasjew. Biskupi są następcami
apostołów, a „Kościół zawiera się w biskupie,” ponieważ on ma władzę uświęcania
i nauczania. „Biskup jest tym, który został powołany do prowadzenia wszystkich
ochrzczonych ku jedności i autentyczności życia, drogą prowadzącą przez różnego
rodzaju wydarzenia historyczne, w których ludzie wierzący przeżywają swoje
chrzcielne kapłaństwo- pisał C. M. Martini- Życie biskupa odnosi się
bezpośrednio do Chrystusa i jest służbą na rzecz ludzi wierzących.” Tak
rozumiana służba została wspaniale wypowiedziana za pomocą sztuki. „Tak jak
kościół materialny zbudowany jest z kamieni połączonych w całość, tak i Kościół
duchowy składa się wielkiej liczby ludzi. Wszystkie kamienie murów obrobione i
kwadratowe przedstawiają świętych, to znaczy czystych, którzy rękami Robotnika
doskonałego zostali ułożeni, aby przebywać na zawsze w Kościele” (Durand de
Mende).W średniowiecznych portalach najbliżej Chrystusa Nauczającego są
umieszczeni apostołowie. Przekraczając bramę kościoła, każdy wierny powinien uświadomić
sobie, że jest częścią pielgrzymującej wspólnoty na której czele stoją wybrani
przez Boga pasterze. Apokalipsa powie, że „Mur miasta (Niebieskie Jeruzalem)
miał dwanaście kamieni węgielnych, na nich dwanaście imion dwunastu Apostołów
Baranka” (Ap 21,14). Święty Augustyn objaśniając te słowa pytał: „Dlaczego są
apostołowie bramami ? Ponieważ przez nich wchodzimy do Królestwa Bożego.
Wchodząc przez nich wchodzimy przez Chrystusa, On bowiem jest bramą... Jest to
sekret swoistej powszechności.”