Wj 23,20-23
Tak
mówi Pan: „Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej
drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem. Szanuj go i bądź
uważny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w niczym, gdyż nie przebaczy
waszych przewinień, bo imię moje jest w nim. Jeśli będziesz wiernie słuchał
jego głosu i wykonywał to wszystko, co ci polecam, będę nieprzyjacielem twoich
nieprzyjaciół i będę odnosił się wrogo do odnoszących się tak do ciebie. Mój
anioł poprzedzi cię i zaprowadzi do Amoryty, Chetyty, Peryzzyty, Kananejczyka,
Chiwwity, Jebuzyty, i Ja ich wygładzę”.
„Przy Tobie stoją
tysiące świętych Aniołów i niezliczone zastępy Archaniołów, przy Tobie stoją
Cherubini obdarzeni wieloma oczyma, Ciebie otaczają Serafini, z których jeden
ma sześć skrzydeł i drugi sześć skrzydeł, a dwoma zaś zakrywają oblicze, dwoma
nogi, a na dwóch latają. Wszyscy zaś nieustannie głoszą Twoją świętość. Lecz ze
wszystkimi, którzy głoszą Twoja świętość, przyjmij i nasze uświęcenie, którzy
głosimy”- głosi starożytna egipska modlitwa Anafory
z Der- Balyzeh. Kościół wraz z Aniołami, bytami subtelnymi i potężnymi wystawiennikami wchodzi w przestrzeń liturgii
kontemplując spowite blaskiem Oblicze Boga. Podczas śpiewania Hymnu Cherubinów
w Boskiej Liturgii św. Jana Chryzostoma, kapłan modli się: „Ty bowiem, Panie
Boże nasz panujesz nad wszystkim, co jest na niebie i ziemi, który jesteś
noszony na tronie Cherubinów, Pan Serafinów.” Na bizantyjskich malowidłach, rzeźbiarskich portalach
romańskich i gotyckich katedr, w historię ludzką wchodzi Chrystus spowity mandorlą
wraz z asystującymi skrzydlatymi Niebianami. „Z płomieni żywych były jednych
twarze. A skrzydła złote; drugi huf był w bieli... Stopnie po stopniu schodzili
anieli. W głąb Róży: gońce miru i pogody, które powiewem skrzydeł wciąż garnęli”
(Dante „Boska Komedia”). Ewangelie snują fabułę w której możemy spotkać tajemniczych
przybyszów. Maryja spotyka Posłańca. Józefowi anioł ukazuje się we śnie i
nakazuje ucieczkę do Egiptu. Również Mędrcy szukający Dzieciątka Jezus,
otrzymują we śnie ostrzeżenie by nie wracali do Heroda a udali się inną drogą.
Zachariasz wchodząc w czasie przypadającej mu służby w świątyni Jerozolimskiej
widzi również tajemniczego zwiastuna i rozmawia z nim. Pasterze w noc
Narodzenia zostają raptownie przebudzeni i pełni zdumienia dostrzegają zastępy
niebieskie oznajmiające im radosną wieść i miejsce gdzie noc została
rozświetlona światłem. Anioł odsuwa kamień u grobu i przemawia do niewiast
które z pośpiechem szły w poranek wielkanocny aby namaścić wonnościami ciało Chrystusa,
który Zmartwychwstał. Ukazywanie się aniołów ludziom, uświadamia nam istnienie
świata nadprzyrodzonego który splata się z rzeczywistością wątpiących i
chwiejnych w wierze ludzi. Piękni Aniołowie-maleak-
przyobleczeni w lśniące szaty,
zawsze w ruchu. Nawet sobie do końca nieuświadamiany jak blisko nas są nasi
stróżowie; szeptają nam do ucha, przyśpieszają bicie serca lub cerują naszą
lekkomyślność, „podnoszą nas kiedy nasze skrzydła zapominają jak latać.” Dmą w
trąby kiedy nam w głowach się przewraca i dusza rozrywana jest na strzępy.
Przyjaciele którzy jako jedyni nie wyprowadzą nas na manowce.