Piękno Zbawi Świat

W tym roku Święto Zwiastowania opromienione jest paschalną radością; pod sercem Dziewicy pojawia się Ten, który rozprasza matowość świata, czyniąc go przeźroczystym- otwartym na łaskę- przebóstwionym. „Witaj, firmamencie, z którego powstało Słońce sprawiedliwości. Witaj, Ty, przez którą otwierają się bramy piekieł i ich zawory skruszone” (Neofita Rekluz). Zwiastowanie nie tylko ogniskuje spojrzenie Kościoła na Wcielenie, ale nade wszystko na dar Odkupienia i Zbawienia w którym doniosłą rolę ma najpokorniejsza z córek Ewy. Bóg, który nie zamyka się w swoim bóstwie, schodzi w ludzką historię przez łono Najświętszej, aby stać się Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym Panem. Paradoks o który rozbija się cała mądrość tego świata, a najbardziej błyskotliwe umysły poddają się przed pedagogią Bożej Miłości. O „Gołąbko Jessego”, „Święte Macierzyństwo,” dzięki Twojemu fiat „Stwórca staje się sercem swojego stworzenia.” Więcej, wybiera sobie ziemską matkę, a Jej ciało przyjmuje za mieszkanie, czyniąc z niego miejsce epifaniczne- tabernakulum, arkę, drogocenne naczynie. Spływa na świat przez łono Dziewicy potok miłości- żar Ognia, zapowiadając Pięćdziesiątnicę Kościoła. „Duch zstąpił na człowieka w osobie Maryi i moc Najwyższego, Słowo Boże, ocieniło Ją, w Niej zamieszkawszy. Między niebem i ziemią stanęła drabina, człowiek otrzymał moc, aby stać się bogiem z łaski, bowiem w łonie Maryi poczęty został Bóg-Człowiek” (S. Bułgakow). Najpiękniejszej opiewają ten motyw wywyższenia rodzaju ludzkiego liturgiczne antyfony: „Dzisiaj radość zwiastowania, tryumf dziewictwa, niskości łączą się z wysokościami, Adam zostaje podniesiony i Ewa uwolniona od smutku, a nasza natura przyjąwszy przebóstwienie jest Kościołem Boga.” Niech będzie błogosławione Twe łono Oblubienico Baranka. Niech będą błogosławione Twe dłonie najpiękniejszy Kwiecie. Niech będzie błogosławione Twe serce, bo w nim każdy z nas może odnaleźć matczyną miłość Kościoła.