Mk 12,35-37
Jezus
nauczając w świątyni, zapytał: „Jak mogą twierdzić uczeni w Piśmie, że Mesjasz
jest synem Dawida? Wszak sam Dawid mówi w Duchu Świętym: «Rzekł Pan do Pana
mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół Twoich pod stopy Twoje». Sam
Dawid nazywa Go Panem, skądże więc jest tylko jego synem?” A wielki tłum
chętnie Go słuchał.
Ewangelia odsłania nam
imię Boga- posługując się najczęściej słowem „Pan”-termin bliski naszej
codzienności, rozbrzmiewający często w różnych językach (gentleman, herr,
dominus, senor…). Ale to, nie tylko zwyczajny czy kurtuazyjny zwrot grzecznościowy,
ale nade wszystko opisanie Kogoś niezwykle ważnego, jako Osoby której oddaje
się najwyższą cześć i uwielbienie- po hebrajsku: „Adonai”, grecki termin: „Kyrios”.
Żydom nie wolno było wypowiadać świętego imienia „Jahwe”- stąd najczęściej
używano zastępczego imienia jakim było – Adonai. W Starym Testamencie było
oczywiste, iż tylko Jahwe jest Panem. Nowy Testament posługuje się tytułem „Pan”
zarówno w odniesieniu do Ojca, jak również odnosząc się do Chrystusa, akcentując
tym samym Jego Boskość. Na kartach Ewangelii bardzo wielu ludzi zwraca się do
Niego, nazywając Go „Panem”. Człowiek dotknięty chorobą trądu woła: „Panie, jeśli
chcesz, możesz mnie oczyścić !” (Mt 14,30). Kiedy Piotr spuszcza wzrok z
Jezusa, krocząc po wodzie i nagle zaczyna tonąć, w przerażeniu zwraca się: „Panie,
ratuj mnie !” (Mt 14,30). Ten sam Piotr w imieniu kolegium uczniów stawia
Jezusowi pytanie: „Panie, do kogóż pójdziemy ? Ty masz słowa życia wiecznego” (J
6,68). Po zmartwychwstaniu kiedy Chrystus po raz kolejny, przychodzi do
zgromadzonych w Wieczerniku uczniów, aby pokazać swoje rany Tomaszowi, ten w
zdumieniu odpowiada: „Pan mój i Bóg mój !” (J 20, 28). Święty Paweł wskazując
na niezaprzeczalną boskość Mesjasza, posługuje się również terminem- Kyrios,
oddajac tym samym cześć i uwielbienie Bogu: „Dlatego też Bóg Go nad wszystko
wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i
podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM- ku
chwale Boga Ojca”. Co więcej ten sam Apostoł, wskazuje na bardzo ważną sprawę
jaką jest wyznanie wiary w Tego, który staje w centrum życia chrześcijanina,
bowiem „nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: Panem jest Jezus”
(1 Kor 12,3).