poniedziałek, 21 grudnia 2015

Pnp 2,8-14

Cicho! Ukochany mój!
Oto on! Oto nadchodzi!
Biegnie przez góry,
skacze po pagórkach.
Umiłowany mój podobny do gazeli,
do młodego jelenia…
 
Biblia w kulminacyjnym momencie swojego przepowiadania, aby ukazać niewypowiedzianą głębię tęsknoty Boga za człowiekiem i człowieka za Bogiem, potrafi się posłużyć językiem erotyki. Wiara i miłość jest tak niewiarygodnie wielkim uczuciem, że zwyczajnie brakuje adekwatnego i na miarę tej relacji właściwego opisu. Oblubienica pełna miłosnego napięcia, wyczekuje na swoim posłaniu Ukochanego swej duszy. On niczym jeleń, przeniknięty żarem uczucia biegnie na oślep ku miłosnemu zjednoczeniu. Tak skonstruowany obraz pełen metafor, staje się najbardziej wyrazistą wypowiedzią adwentowego zdumienia i tęsknoty. Oczekiwanie jest tak intensywne, a kulminacyjny moment spotkania wydaje się eksplozją miłosnej afirmacji. „Jak oblubieniec weseli się z oblubienicy, tak Bóg twój tobą się rozraduje” (Iz 62, 5). Prorok Jeremiasz mówi o związkach oblubieńczych pomiędzy Jahwe i Izraelem- stąd wierność młodej Jerozolimy, oblubienicy, jest utożsamiona z miłością (Jr 2,2). Starotestamentowy motyw Izraela jako oblubieńca Jahwe zostaje na nowo zinterpretowany w pismach św. Pawła, wskazują na Kościół jak Oblubienicę i Chrystusa jako Oblubieńca. Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie (Ef 5,25). Ojcowie Kościoła, a za nimi całe pokolenia teologów, dostrzegały w skaczącym jeleniu- Chrystusa- zakochanego w swojej oblubienicy- Kościele. Jednocześnie ten sam obraz, stanowi odniesienie do tajemnicy Wcielenia i Odkupienia: „Cóż ma oznaczać to skakanie jelenia ? „Słowo” skoczyło z nieba w łono Dziewicy, zaś z łona matki na drzewo, skoczyło z drzewa do królestwa zmarłych, stamtąd znowu w górę na ziemię- o nowe Zmartwychwstanie !- i znowu skoczyło z ziemi do nieba. Usiadło po prawicy Ojca, jednak znowu przyjdzie w chwale”. Święty Augustyn postrzega jelenia, jako symbol poszukiwania Boga: „U Boga jest źródło życia, źródło niewyczerpalne… Biegnij do źródła, pożądaj źródła. Ale nie byle jak, nie jak byle stworzenie, biegnij jak jeleń. Co znaczy: jak jeleń ? Nie opóźniaj się w biegu, biegnij rączo, żywo pożądaj źródła…” W tym też znaczeniu znane są ze sztuki longobardzkiej obrazy przedstawiające dwa jelenie stojące obok naczynia z wodą życia. Mozaika w bazylice lateraneńskiej przedstawia dwa jelenie, które wraz z owieczkami piją z czterech źródeł wypływających z podnóża krzyża, ozdobionego gemmami. Na inicjałach średniowiecznych rękopisów można spotkać bardzo często dwa jelenie, zbliżające się do studni z wodą życia. Takie motywy możemy zobaczyć na pięknie haftowanych szatach liturgicznych. Jeleń jako fons vitae jest zazwyczaj symbolem chrztu. Jeleń jest symboliczną postacią wiecznego obrotowego ruchu wszechświata  znakiem Solis invicti. Jakie przesłanie dla nas niesie opis z księgi Pieśni nad Pieśniami ? Bóg jest szalenie zakochany w człowieku. A człowiek może, niczym oblubienica odpowiedzieć na ofiarowaną miłość lub ją odrzucić. „Połóż mnie jak pieczęć na twoim sercu, jak pieczęć na twoim ramieniu, bo jak śmierć potężna jest miłość…” Pobiegnijmy ku Miłości, rzućmy się na oślep intensywności duchowego przeżycia. Jak napisał Anioł Ślązak: „Gdzie gonisz chrześcijaninie ? Niebo wszak jest w tobie. Dlaczego więc go szukasz u drzwi innych ciągle ?”