Adwent to świt. Adwent to daleki tłumny fryz pełen postaci i zdarzeń,
nieczytelny i pozbawiony sensu, gdyby w Betlejem za panowania cesarza Augusta w
Rzymie i różnych tetrarchów w Palestynie, nie narodziło się dziecko, któremu
nadano imię Jezus, a którego matką była Maryja. Adwent to mała izba w domu
cieśli, gdzie zjawił się żonie archanioł, którego imię Gabriel znaczy
„Zwiastujący człowieka”. Adwent to pustynia, na której widać wyniosłą postać
odzianą w skórę wielbłąda. Adwent to liturgia. Adwent to nasze życie. Adwent to
nasza śmierć i nasze zmartwychwstanie. Adwent to ostateczne przyjście
Chrystusa”. To czas dopełniania się i zbliżania, czas wzrostu i rozwoju,
oczekiwania i tęsknoty. Czas przychodzenia Tego, który jest zawsze, znajomy i
nieznany. Czas ufności
i radości…, naszego powrotu, hebrajskiego szub, co znaczy zmienić się, czas proroctwa
i świadectwa…
i radości…, naszego powrotu, hebrajskiego szub, co znaczy zmienić się, czas proroctwa
i świadectwa…
ks. Janusz Pasierb