J 6,52-59
Żydzi
sprzeczali się między sobą mówiąc: „Jak On może nam dać swoje ciało na
pożywienie?” Rzekł do nich Jezus: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeżeli nie
będziecie spożywali ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili krwi Jego, nie
będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma
życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym
pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje ciało i pije
krew moją, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję
przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb,
który z nieba zstąpił. Nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a
poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki”. To powiedział ucząc w
synagodze w Kafarnaum.
„Człowiek jest tym, co
je”- wypowiedział te słowa niemiecki filozof- materialista Feuerbach. Był
negatywnie ustosunkowany do chrześcijaństwa, ale w tym stwierdzeniu, rzecz
jasna nieświadomie, myśliciel zawarł największą istotę rzeczy, fundament życia
duchowego-wejście w komunię z Bogiem przez pokarm. Jemu zapewne chodziło tylko
o zwyczajną egzystencję człowieka osadzoną w zdobywaniu pożywienia i
podtrzymywania istnienia bytu. My w tym stwierdzeniu możemy odczytaj więcej, pójść
jeszcze dalej, odkrywając głębokie
pragnienie Chrystusa – „Kto spożywa moje ciało, ma życie wieczne”. Sakrament
Ciała i Krwi Pana jest urzeczywistnieniem jedności naszej natury z Chrystusem i
jednocześnie ze wszystkimi członkami Kościoła, przez udział życiodajnym
misterium obecności Boga. Sprawia to pokarm, który został nam ofiarowany,
konsekrowane Postacie- dzięki którym urzeczywistnia się miłość oraz dar
jedności, abyśmy jako Ciało Mistyczne- stali się uczestnikami życia, które jest
w Bogu. Wyrażają to słowa św. Jana Damasceńskiego: „Mówimy o Komunii- i jest
ona rzeczywiście, ponieważ wchodzimy we wspólnotę z Chrystusem i uczestniczymy
w Jego Ciele i Bóstwie, a przez to wchodzimy również we wspólnotę i wzajemne
zjednoczenie pomiędzy sobą, gdyż biorąc z jednego Chleba, stajemy się wszyscy
jednym Ciałem i jedną Krwią, a dla siebie nawzajem członkami”. Eucharystia to
nic innego, jak wydarzenie zjednoczenia z Panem. Nie tylko upamiętnienie, ale
realne uobecnienie w cudownej bliskości Kogoś dla którego jesteśmy ważni, który
pragnie podarować nam życie wieczne. Ten Pokarm nie tylko zabezpiecza nad przed
głodem fizycznym, ale w pełni nasyca duszę- to Wiatyk, dla tych których celem
wędrówki jest Niebo.